Τς, τς σεβασμός μηδέν. Και καταλαβαίνεις τώρα εσύ, αυτό το (πρωτόγνωρο για τον Καρβέλα) «ψου ψου» πόσο κακό έκανε στην ερμηνεία του, αλλά κυρίως στη ψυχική του ηρεμία. Έξαλλος, ο καλλιτέχνης, τους τα έχωσε κανονικά.
«Όταν παίζω τραγούδια που θα απαιτούν ησυχία, θέλω να υπάρχει ησυχία. Δεν μπορώ εγώ βέβαια, να σας υποχρεώσω να κάνετε ησυχία, έτσι; Αλλά κι εγώ από την άλλη δεν μπορώ να παίξω, γιατί εδώ πέρα δεν ήρθα για να πάρω λεφτά. Ήρθα υποτίθεται για να γουστάρω, αλλά σήμερα ειδικά κάτι συμβαίνει και δεν την βρίσκω. Επειδή εγώ δεν είμαι διασκεδαστής πληρωμένος, πληρωμένος δολοφόνος κι επειδή σήμερα δεν λειτουργεί. Sorry, που δεν λειτουργεί, δεν φταίω εγώ… οι ανώτερες δυνάμεις. Τι κάνουμε τώρα;».
Τι κάνουμε τώρα; Βάζουμε έξω από το μαγαζί μία ταμπέλα, όπως στα μοναστήρια…. «Απαγορεύεται η φασαρία. Σεβασμός στις μοναχές»!
